02 марта 2010 г.
Вăрмар поселокĕнче çуралса ÿснĕ, халĕ Шупашкарти электромеханика колледжĕнче вĕренекен Сергей Антонова çăмăл атлетикăна юратакансем аван пĕлеççĕ. Тĕрлĕ ăмăртусенче вăл хăйĕн ăсталăхне ÿстерсех пырать. 2009 çул унăн хăйĕншĕн те, тренерĕшĕн те (ачасемпе çамрăксен Вăрмарти спорт шкулĕн преподаватель-тренерĕ Л.Агапова ăна спорт çулĕ çине илсе тухнă) пысăк парне турĕ. Республика Президенчĕн Н.Федоровăн Кубокне çĕнсе илессишĕн Çĕнĕ Шупашкарта çăмăл атлетика енĕпе ирттернĕ уçă чемпионатра 3000 метрлă дистанцире чăрмавсем урлă чупса иккĕмĕш вырăн йышăнчĕ, Раççей спорт мастерĕн кандидачĕ пулса тăчĕ.
Спортпа кăна мар туслă Сергей, сывă пурнăç йĕркине тытса пынипе пĕрлех, чун канлĕхне вăл поэзире тупать. Сăвăсене Вăрмарти иккĕмĕш, унтан пĕрремĕш вăтам шкулсенче вĕреннĕ вăхăтрах хайлама пуçланă. Хăшĕ-пĕрисемпе сире паллашма сĕнетпĕр.
Душевное скитание
В поисках добра.
Дни провел в мечтаниях,
За мной лишь пустота.
Ничто, лишь голая дорога.
Быть может, и не уходил.
Стоял у самого порога -
Не всем я все простил.
Не нашел ничего - лишь смуту.
Жизнь бьет по всем не разбирая,
Тяжело прожить минуту...
За все отвечаю.
х х х
У входа стояла она
С тихим печальным лицом.
Она осталась одна,
Мир ей виден в пустом.
Ушел родной человек,
Ушел и не вернулся.
Остановился жизни бег,
Заснул и не проснулся.
Как жизнь хрупка,
А при этом сложна.
Задень её слегка -
Восстановить будет невозможно.
х х х
У меня душа больна.
Она... неизлечима.
Она давно одна
И больше жизнью не влечима.
В ней огонек потихоньку затухает,
Она погружается во тьму.
Она, как я, умирает,
Её тянет ко дну.
Меня засосала хандра,
Я многих не вижу людей -
Эта трагичность моя,
Я теряю лучших друзей.